زمینه و اهداف: پریتونیت خود به خودی عارضه مکرر و اغلب کشنده عفونت مایع آسیت بدون علل داخل شکمی می باشد. در بالغین، باکتری های عامل پریتونیت خود به خودی معمولا باکتری های گرم منفی می باشند، اما در کودکان این عوامل متفاوت است. این باکتری ها اغلب مقاوم به آنتی بیوتیک ها می باشند، لذا شناسایی عوامل سببی و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها ضروری است. هدف از این مطالعه، تعیین کردن عوامل سببی پریتونیت خودبه خودی باکتریایی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها در کودکان مبتلا به اختلالات کبدی و آسیت می باشد.روش بررسی: در این مطالعه از 85 بیمار مبتلا به بیماری های کبدی، نمونه مایع آسیت گرفته شد و با استفاده از آزمایش مستقیم، کشت و تست های بیوشیمیایی عوامل میکروبی شناسایی شدند. سپس برای نمونه های مثبت، تست آنتی بیوگرم (به روش دیسک دیفیوژن) انجام شد و در نهایت نتایج بدست آمده آنالیز و مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از بین 85 نمونه مورد بررسی، 32 مورد باکتری و 2 مورد مخمر کاندیدا جدا گردید. از 32 مورد باکتریایی، اشریشیاکلی (31.25 درصد) و استافیلوکوک کوآگولاز منفی (18.75 درصد) بیشترین باکتری های جدا شده بودند و بقیه شامل استرپتوکوک ها و انتروباکتریاسه بودند. همچنین از آنتی بیوگرام های انجام شده مشخص شد که بیشتر استافیلوکک های کوآگولاز منفی جداشده، به کوتریموکسازول، آموکسی سیلین، پنی سیلین و سفالوسپورین های نسل اول مقاوم هستند و اغلب باکتری های گرم منفی جدا شده نسبت به آمیکاسین، کربوکسی سیلین، ونکومایسن و جنتامایسین مقاومت نشان دادند.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که اشریشیاکلی و استافیلوکوک های کوآگولاز منفی مهم ترین عوامل سببی پریتونیت خودبه خودی در کودکان می باشند و سفالوسپورین های نسل سوم (مانند سفتریاکسون) و سفوکسیتین می توانند آنتی بیوتیک مناسب جهت درمان تجربی این کودکان باشند.

زمینه و هدف: آسیت به تجمع مایع در حفره صفاق اطلاق می شود. با توجه به علل متفاوت به وجود آورنده آسیت، اهمیت اطلاع از علل و ناشناخته بودن وضعیت آن در منطقه به بررسی علل مراجعه و سرانجام بیماران مبتلا به آسیت شکم مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان رسول اکرم و بیمارستان فیروزگر پرداختیم. روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی مبتنی بر اطلاعات پرونده های موجود در بایگانی بوده که بر روی بیماران دارای آسیت مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان های رسول اکرم و فیروزگر، در سال های 95-90 انجام شده است. تمام اطلاعات از قبیل اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات از پرونده استخراج و طبقه بندی شد. سپس تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 انجام شد. یافته ها: تعداد کل بیمارانی که در نهایت وارد مطالعه شدند 427 نفر (245 مرد و 182 زن) بوده است. برای متغیر سن، مقدار کمینه برابر با 7 سال و بیشینه برابر 94 سال بوده است و میانگین 8/57 سال به دست آمده است. تفاوت معناداری بین دو جنس مشاهده نشد. درد شکم و افزایش قطر شکم به ترتیب با 8/36 و 8/20 درصد، شایع ترین شکایت در مراجعه افراد به اورژانس بوده اند. بر اساس مطالعه ما شایع ترین تشخیص در افراد مبتلا به آسیت مراجعه کننده به اورژانس (پریتونیت باکتریایی خود به خودی SBP) بوده است (7/31 درصد) و 1/25 درصد بیماران نیاز به ICU داشتند. نتیجه گیری: با توجه به مطالعه صورت گرفته توجه ویژه به علل آسیت و پیش آگاهی بیماران نقش به سزایی در تشخیص زودرس و پیش آگاهی بیماران دارد از مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت؛ SBP (پریتونیت باکتریایی خود به خودی) و بدخیمی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فیروزگر و رسول اکرم شیوع بالایی دارد و با توجه به مرگ ومیر حدود 10% این بیماران با نگاه جدی تر به این بیماران توجه شود و با تشخیص زودتر و درمان زودتر بتوان پیش آگاهی این بیماران را بهبود بخشید.

مقدمه: سقط مکرر خودبه خودی (RSA) از جمله مشکلات متداول در سنین باروری است. علل متعددی نظیر اختلالات ژنتیک، آناتومیک، اندوکرینولوژی، عفونت، عوامل محیطی و عوامل ایمونولوژیک در ایجاد این عارضه دخیل هستند. در سقطهایی که علت آنها تشخیص داده می شود، به دنبال رفع عامل آسیبزا میتوان شانس موفقیت بارداری را افزایش داد، اما در افراد با سابقه سقط های مکرر خودبه خودی با علت نامشخص، حالت عدم تعادل در مکانیزمهای تنظیمی سلولهای ایمنی وجود دارد و حتی الگوی سلولهای ایمونولوژیک در این افراد دچار تغییر میشود. در حقیقت پاسخ ایمنی نامناسب اغلب با شکست بارداری همراه است. با استفاده از روشهای تشخیصی و مطالعات متعدد، عوامل ایمونولوژیک دخیل در بیماران RSA بهتدریج شناسایی شده است. مطالعه حاضر، با هدف مروری بر ایمونولوژی سقط مکرر خودبهخودی و یافته های جدید در این زمینه تدوین یافت. در این مطالعه، بیش از 40 مقاله پیرامون فاکتورهای ایمونولوژیک دخیل در سقط مکرر خودبه خودی مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه گیری: طبق یافته های موجود مرتبط با ایمونولوژی بارداری، به دلیل گستردگی نقش فاکتورهای ایمونولوژیک در این عارضه، شناسایی هر چه بیشتر و دقیقتر نقش عملکردی هر یک از آنها بیش از پیش اهمیت می یابد. همچنین راهکارهای درمانی جدیدی مبتنی بر تغییر در عملکرد سیستم ایمنی، پیش روی محققان در این عرصه خواهد گذاشت.

در این مطالعه، پتانسیل احتراق خود به خودی نفت سنگین در طی فرایند احتراق در جا مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتیجه های آزمایشگاهی از دستگاه های آنالیز حرارتی (TGA, DSC and ARC)، مطالعه سینتیکی برای نمونه های مختلف نفت سنگین در محیط های متخلخل ماسه ای و کربناته انجام شد. اثر فشار بخشی اکسیژن، فشار مخزن و رس موجود در سنگ روی شرایط احتراق خود به خودی با استفاده از نمونه های نفت سنگین مخازن جنوب غربی ایران مورد بررسی قرار گرفت. بررسی نتیجه ها نشان داد که با تزریق هوا در فشار اتمسفر، واکنش احتراق دما پایین (Low temperature combustion) که با تولید کربن مونوکسید مشخص می شود در دمای 300 درجه سانتی گراد آغاز می شود. در حالی که غنی سازی هوای تزریقی با اکسیژن باعث کاهش شروع احتراق دما پایین (LTC) به میزان 50 درجه می شود. در آزمایش هایی که با دستگاه (Accelerating calorimetric) ARC در فشار مخزن (1300psi) انجام شده اند، انرژی فعال سازی در ناحیه احتراق دمای پایین کاهش محسوسی نشان داد و در نتیجه واکنش LTC در دمای 115 درجه سانتی گراد آغاز شد. آزمایش های DSC (Differential Scanning Calorimetric) در شرایط غیر ایزوترمال نیز نشان دادند که افزایش فشار بخشی اکسیژن باعث می شود که در فرایند واکنش های احتراق، حرارت بیشتری تولید شود. وجود رس به عنوان کاتالیست و افزایش دهنده سطح به منظور جذب سوخت بیشتر، میزان انرژی فعال سازی را به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. براساس نتیجه های به دست آمده، احتراق خود به خودی رابطه مستقیم با فشار مخزن، میزان رس موجود در سنگ مخزن و اکسیژن موجود در هوای تزریقی دارد.

زمینه و هدف: عفونت با هلیکوباکترپیلوری می تواند بدون علامت بالینی بوده و در صورت درمان نشدن پابرجا بماند. در مطالعه حاضر اثر هلیکوباکترپیلوری شاخه +CagA در بروز سقط های زودرس بررسی شد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی- تحلیلی، 50 زن باردار با رخداد سقط خودبه خودی کمتر از 20 هفته و 50 زن حامله با حاملگی نرمال و بدون رخداد سقط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی و بیمارستان شهید مطهری ارومیه در شش ماهه دوم سال 1392-1391 انتخاب شدند. گروه مورد (زنان با سقط زودرس) 2 ml خون از افراد جهت اندازه گیری تیتر آنتی بادی IgG بر علیه هلیکوباکترپیلوری به روش الایزا گرفته شد. تمام موارد مثبت از نظر آنتی بادی CagA نیز بررسی شدند.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن بیماران 21.0±5.78 و 30.78±5.10 سال به ترتیب در گروه مورد و شاهد بود. دو گروه از نظر سن (P=0.25) و پاریتی (P=0.25) تفاوت معناداری نداشتند. مثبت بودن آنتی بادی IgG علیه هلیکوباکترپیلوری ارتباط معناداری با بروز سقط نداشت (P=0.84، OR=92.0، CT%95=17.2-93.0). مثبت بودن CagA با افزایش شانس سقط همراه بود (P=0.08، OR=5.3، CT%95=76.13-73.0). با اینحال این ارتباط از نظر آماری معنادار نبود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه با وجود افزایش بروز سقط ارتباط معناداری بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و بروز سقط مشاهده نگردید. برای تعیین اثر مثبت بودن CagA در شانس بروز سقط، مطالعات طولی با نمونه های بزرگتری توصیه می شود.

مقدمه پارگی خودبه خودی مثانه پس از زایمان واژینال طبیعی بسیار نادر است. در این مطالعه یک مورد نادر از پارگی خودبه خودی مثانه بعد از زایمان واژینال طبیعی گزارش می شود. گزارش بیمار خانمی 32 ساله مولتی گراوید 6 روز بعد از زایمان طبیعی، با شکایت درد در ناحیه شکم به بیمارستان بنت الهدی شهر بجنورد مراجعه کرد. در شرح حال، بیمار هنگام ترخیص بعد از زایمان مشکلی نداشته و از 3 روز بعد از زایمان همراه با دردهای شکمی، ادرار کاهش داشته است. در معاینه شکم، شکم نرم با مختصری گاردینگ و تندرس در ناحیه یک چهارم تحتانی راست شکم بود. آزمایش شمارش کامل سلول های خونی، کبدی و کلیوی، سونوگرافی اورژانس و مشورت جراحی درخواست شد. در بررسی های آزمایشگاهی، کراتین بالا بود. در بررسی سونوگرافی، دیواره خلفی مثانه نامنظم و چروکیده بود و در حفره شکم و لگن، حدود 700-600 سی سی مایع آزاد رویت شد. با شک به پارگی مثانه، بیمار تحت عمل لاپاراتومی اورژانسی قرار گرفت و مثانه ترمیم شد. نتیجه گیری درد شکم، علامت مشترکی در تظاهرات بالینی درد حین زایمان و پس از آن با پارگی مثانه است، بنابراین توصیه می شود بروز هر نوع درد به عنوان یک زنگ خطر مهم در پارگی مثانه در نظر گرفته شود. همچنین با تخلیه مثانه قبل از زایمان از بروز این عارضه پیشگیری کرد و بررسی دقیق تخلیه مثانه قبل از ترخیص از بیمارستان، به تشخیص به موقع، درمان سریع و بهبود پیش آگهی کمک خواهد کرد.

زمینه و هدف: پریتونیت باکتریال خود به خودی (SBP) در بیماران سیروزی بستری بیمارستان، نسبتا شایع است و در تعداد قابل توجهی از آنها بدون علامت می باشد و در صورت عدم درمان به موقع مرگ و میر بالایی خواهد داشت. بنابراین انجام پاراسنتز تشخیصی از نظر پریتونیت باکتریال خود به خودی در کلیه بیماران سیروزی علامت دار و بیمارانی که به هر دلیل در بیمارستان بستری می شوند، ضروری است.وقتی میزان سلول های پلی مورفونوکلئر مایع آسیت بیشتر یا مساوی 250 mic/l باشد تشخیص عفونت داده می شود. معرف نواری لوکوسیت استراز به خوبی می تواند وجود پلی مورفونوکلئر و باکتری را در ادرار و سایر معایات بدن مشخص نماید. در این مطالعه نواری Multistix8SG جهت تشخیص سریع عفونت مایع آسیب استفاده شده است.روش بررسی: در این مطالعه 73 نمونه مایع آسیت به دو روش آنالیز سلولی و معرف نواری از نظر پریتونیت باکتریال خود به خودی تحت بررسی قرار گرفتند. مشاهده تغییر رنگ معرف نواری و مثبت تلقی شدن آن توسط نگارنده صورت گرفت و با نتایج آنالیز سلولی که توسط آزمایشگاه مرکز گزارش می شدند مقایسه و بررسیهای آماری بر روی آنها انجام شد.یافته ها: شایعترین علیت سیروز در مجموع 73 بیمار با میانگین سنی 55.1 سال، هپاتیت (39.7%)B بود. سایر علل عبارت بودند از هپاتیت C (12.3%) ، هپاتیت اتوایمون (9.6%) کریپتوژنیک و در حال بررسی (27%). شایعترین علامت بیماران مبتلا به SBP نیز درد شکم (77.7%) بود. از 9 نمونه آسیتی که سلولهای پلی مورفونوکلئر (PMN) مساوی 250 mic/l یا بالاتر از آن داشتند، 8 مورد با معرف نواری، مثبت و از 64 نمونه آسیتی که PMN کمتر از 250 mic/l داشتند، 62 مورد با معرف نواری نیز منفی بودند. معرف نواری در تعیین عفونت مایع آ‎سیت یک مورد منفی کاذب و 2 مورد مثبت کاذب داشت. حساسیت و ویژگی معرف نواری در تعیین عفونت مایع آسیت با PMN مساوی 250 mic/l یا بیشتر از آن به ترتیب 88.8 درصد (فاصله اطمینان 95% برابر با (52-100 و 97 درصد )فاصله اطمینان 95% برابر با (89-100 بود. (ارزش اخباری مثبت: 80 درصد و ارزش اخباری منفی: 98.5 درصد) با accuracy، کلی 95 درصد.نتیجه گیری: معرف نواری multistix leukocyte esterase در تشخیص مایع آسیت با PMN افزایش یافته مفید است و به عنوان یک روش جدید در تشخیص سریع عفونت مایع آسیت توصیه می شود.

عدم توازن و به دنبال آن شکل گیری امواج گرانی-لختی به عنوان یکی از عوامل شناخته شده در وقوع تلاطم هوای صاف CAT (Clear Air Turbulence)، در وردسپهر زبرین شناخته می شوند. در این پژوهش ابتدا امواج کژفشار با استفاده از مدل WRF (Weather Research and Forecasting) به صورت آرمانی در یک کانال با ابعاد 4000، 10000 و 22 کیلومتر به­ترتیب در راستاهای مداری، نصف­النهاری و قائم بر روی صفحهf با تفکیک افقی (قائم) برابر با 25 (25/0) کیلومتر برای 15 روز شبیه­سازی شد. در ادامه، با کاربست روش تجزیه موج-تاوه، بخش نامتوازن شارش تعیین و برای محاسبه دامنه و دامنه بی بعد امواج گرانی-لختی مورد استفاده قرار گرفت. سپس مقادیر دامنه بی بعد امواج گرانی-لختی، برمبنای نظریه عدم توازن خودبه خودی لایت هیل-فورد، روش ناکس و همکاران (2008) KMW (Knox، McCann، Williams) نیز محاسبه شد و برای بررسی تلاطم و شدت آن، اتلاف انرژی جنبشی تلاطمی و آهنگ اتلاف پیچکی EDR (Eddy Dissipation Rate) با استفاده از مقادیر هر دو دامنه محاسبه شدند. نتایج توزیع EDR با استفاده از دامنه بی بعد روش تجزیه موج-تاوه نشان داد که در تمام محدوده اطراف جریان­ جتی تلاطم متوسط وجود دارد و بیشینه این مقادیر، در نواحی پایین هسته و خروجی جریان­ جتی قرار می­گیرد که منطبق بر محل فعالیت امواج گرانی-لختی و مطالعات پیشین CAT نیز است. همین طور نتایج توزیع EDR با استفاده از دامنه بی بعد روش KMW تلاطم های شدید را در مناطق کوچکی بر روی هسته جت و در ناحیه ورودی جریان جتی نشان می­دهد و بر خلاف روش تجزیه موج-تاوه در بیشتر مناطق، تلاطمی پیش بینی نمی­شود که این امر می تواند به اختلاف دو روش در محاسبه دامنه امواج مربوط باشد.

در این مقاله، نظریة تعمیم یافتة اسکالر-تانسور[1] گاؤس-بونه[2] را بررسی می کنیم. ابتدا مروری داریم بر این نظریه در حالتی که اسکالر گاؤس-بونه به یک میدان اسکالر جفت شده باشد. سپس مدل را به مدلی هیبریدی متشکل از دو میدان اسکالر تعمیم می دهیم. در ابتدا به بررسی ضریب جفت شدگی میدان های اسکالر به اسکالر گاؤس-بونه می پردازیم، سپس شرایطی را بررسی می کنیم که پاسخ ها ناپایدار می باشند و اسکالرسازی خودبه خودی رخ می دهد. نشان خواهیم داد که ضرایب جفت شدگی در حالت هیبریدی و در حالتی که یک میدان اسکالر حضور دارد، رفتار مجانبی یکسانی دارند ولی شرط کافی ناپایداری بین این دو مدل تفاوت هایی دارد. [1] Extended Scalar-Tensor Theory[2] Gauss-Bonnet

مقدمه: حاملگی خارج رحمی دو طرفه نادرترین شکل حاملگی خارج رحمی است و میزان بروز آن حدود 1 مورد در 725 تا 1 مورد در 1580 مورد حاملگی خارج رحمی است. این نوع حاملگی ها معمولا به دنبال به کارگیری روش های کمک باروری اتفاق می افتند. تشخیص سریع تر جهت پیش گیری از مرگ و میر مادران ضروری می باشد.معرفی مورد: موردخانم 33 ساله گراوید 3، پاریتی 1 با سابقه حاملگی خارج رحمی در حاملگی اولین بارداری به علت خون ریزی واژینال حدود 48 روز بعد از اولین روز آخرین قاعدگی در بیمارستان بستری شد. در سونوگرافی ترانس واژینال ساک حاملگی داخل حفره آندومتر دید نشد ولی در طی مدت 7 روز بستری در بیمارستان میزان BHCG سریال سرم حدود 5000 واحد در میلی لیتر رسید. در روز هفتم بستری بیمار دچار درد شکمی و افت هماتوکریت شد که تحت عمل لاپاراتومی اورژانس قرار گرفت و حاملگی خارج رحمی دو طرفه پاره نشده که در سمت چپ در حال سقط به داخل حفره لگن بود وجود داشت. بیمار تحت عمل سالپنژکتومی لوله چپ و سالپنگوستومی لوله سمت راست قرار گرفت.نتیجه گیری: این مورد یک مورد حاملگی خارج رحمی دوطرفه خودبه خودی در بیماری با سابقه حاملگی خارج رحمی در اولین بارداری بود. لذا در بیمارانی که با علائمی مشابه حاملگی خارج رحمی مراجعه می کنند حتی در صورت عدم وجود ریسک فاکتور با ید وجود این نوع حاملگی و حتی نوع دو طرفه ان که یک اورژانس مامایی به حساب می آید و تشخیص به موقع آن از مرگ ومیر زنان باردار پیش گیری می کند را در نظر داشت